Зошто да ја користите техниката UV-Doas на детектори на гас?

Во техниката UV -Doas, светлосен зрак од специјален извор на светлина - ксенонска ламба со висок притисок - се проектира по патеката за набудување. Светлината од ксенонската ламба е многу интензивна и содржи и видливи, ултравиолетови и инфрацрвени бранови должини. Го подигнува приемникот и се пренесува преку оптичко влакно на анализаторот. Оптичкото влакно овозможува да се постави анализаторот на различно место од приемникот, кој понекогаш е инсталиран во агресивно опкружување.

Анализаторот се состои од спектрометар со детектор на светлина, компјутер и придружна контролна електроника. Спектрометарот ја дели светлината во должината на брановите со помош на оптичка решетка. Можеби треба да се открие различни опсези на бранова должина за различни типови молекули. Затоа, решетката може да се ротира така што посакуваните опсези на бранова должина може да се откријат со голема прецизност.

Спектрометарот работи најдобро во ултравиолетовиот опсег. Затоа, техниката UV-DoAS првенствено се користи за набудување на концентрации на молекули кои покажуваат апсорпција во UV опсегот. Потоа се користи и детектор за УВ светлина. Во некои случаи, спектрометарот исто така работи добро за молекули со апсорпција во опсегот на инфрацрвен. Тогаш спектрометарот е дополнет со детектор за инфрацрвена светлина и техниката потоа се нарекува UV/IR-DOAS.

Откривање на спектар, пресметувањето на светлината во решетката се претвора во измерен спектар на следниов начин. Тесен отвор се влече пред детекторот со голема брзина. За време на метежот, сигналот се мери голем број пати. Резултатот е измерен спектар во избраниот опсег на бранова должина. Ова спектрално читање се повторува сто пати во секунда. Како што се изведува мечот, индивидуалните спектар се додаваат на просечна проценка во очекување.

Евалуацијата се прави за еден опсег на бранова должина истовремено. Прво, измерениот спектар е поделен со референтен спектар, т.е. претходно снимен спектар без апсорпција. Резултатот потоа се споредува со еден или повеќе слично претходно снимени спектар на апсорпција за релевантни молекуларни типови каде што е позната соодветната концентрација. Фактор на големина за секој претходно снимен спектар се разликува сè додека не се најде најдобро можно вклопување во измерениот спектар. Резултатот дава просечна вредност на концентрацијата на молекуларниот тип (и) што биле во патеката за набудување за време на времето кога се собрал измерениот спектар.